խնձորենի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnd͡zɔɾɛˈni]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ն•ձո•րե•նի
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- վարդազգիների ընտանիքին պատկանող ծառ կամ թուփ, որի պտուղն է խնձորը, խնձորի ծառ ◆ Քաղցր է նստել դաշտում խնձորենու շուքի տակ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Նստել էր պատշգամբում, նայում էր… բակում բուսած խնձորենուն, որ պտուղի ծանրությունից ճղերն էր կքել։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- (բրբ․) խնձորի, խնձոր (ժղ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- խնձորենիներ (բսբ․) - վարդազգիների մի ենթաընտանիքը (բուսաբաների մի մասի մոտ՝ առանձին ընտանիք՝ խնձորազգիներ)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։