խնոցի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnɔˈt͡sʰi]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)•նո•ցի
Ստուգաբանություն
խմբագրելԽՆՈՑԻ, ԽՆՈՑ, Ռ, ԽՆԵՑԻ, Գանձակ, Գորիս, Ագուլիս, Հավարիկ՝ ԽՆԱՑԻ, ԽԻՆԵՑԻ, ԽՆՈՒՑ, Մոկս, Քեսաբ՝ Խնոցի։
- Խնոցի հեծնող պառավ, Ժողովրդական հեքիաթներում կախարդ պառավ, որ ճամփորդում է օդի միջով խնոցի հեծած։ Պառվու խնոցի խեծի, գնա կռիվ էրա(Սծ)։
- Լվացած խնոցուծ կարագ հանել, Սեբաստիա՝ Չսպասված տեղից վաստակ հանել (ճարպիկ՝ ձեռներից մարդու մասին)։
Գոյական
- կավե կամ փայտե երկարավուն տակառաձև անոթ, որի մեջ լցնում են սերը, մերվածքը և հարում՝ կարագ ստանալու համար, ծփոց, ձձում ◆ Հարի, հարի, խնոցի, մեջքդ բարի, խնոցի, ուկդ բարակ, խնոցի, մեջդ կարագ, խնոցի։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- (նորբ․) հարիչ, յուղահար, ծփոց,
- {
- (բրբ․)ձձում, ծծում, ծփոց, կուպի, հարոց
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։