խշըր

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)•շըր 

խշըր 1

1. Համշեն՝ հին, ոչ նոր
2. պատռված, ճղճղված, հնամաշ ◆ Խշըր հալվընիդ պիր գարգըդիմ։ (Ձեռագիր)

խշըր 2

1. Քեսաբ՝ ծառերից թափված աշնան տերևներ, խաշամ

խշըր 3

1. Վան՝ պարանոցի զարդ, որ կախում են ձիերի և այծերի վզից

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։