խշկել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χʃkɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)շ•կել 

Ստուգաբանություն

1. ԽՇԿԵԼ, ԽՇԿՎԵԼ, 1․ Արարատյան՝ Հանկարծ փուլ գալ՝ քանդվել՝ փլվել։ ◆ Պատը խշկեց։ Սահակ Ամատունի 2․ Երևան՝
2. Կոտրվել, ջարդվել։ ◆ Ոտդ մի դնիլ սառույցի վրա, կը խշկի։Ամ․ 3․ Գանձակ՝ ՆՋ Ներս ընկնել, փոսանալ, փոս ընկնել։ ◆ Վերքը խշկել է։ Ձ․ 4․ Արարատյան, Ղարաբաղ՝ Այրվելուց նստել, իջնել։ ◆ Դեզը այրվեց՝ խշկեց։Աճ․ 5․ Ախլքալաք, Արարատյան, Ղարաբաղ՝ (Արհմր․) Նստել, տեղը վեր ընկնել, շնթռել։ 6․ փխբ․ Հանդարտվել, իջնել (Բարկությունը, հուզմունքը)։ 7․ Ագուլիս՝ Չորանալ, խանձվել, այրվել։ ◆ Արտերը տապից ու խորշակից խշկվեցին։Աճ․ 8․ Արարատյան, Ղարաբաղ՝ Ծաղիկը թառամել։

Բայ

1. չորանալ, թարշամել {գվռ}

Հոմանիշներ

1. տե՛ս չորանալ, թարշամել
2. կքել
3. փլչել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ вянуть (ru) ‎(vjanutʹ), завянуть (ru) ‎(zavjanutʹ), жухнуть (ru) ‎(žuxnutʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։