խո
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ խո
Ստուգաբանություն
խմբագրել- 1․ Թբիլիսի, Ջավախք, Չարսանճագ, Ուրմիա՝ Խիզան, Ալաշկերտ՝ նույնն է՝ ՀՈ¹, ԽՈՄ¹։ Խո օչով չէ՞ Հարցրի ինձ։ ։ ◆ Խո ատիկա յէս չըսի օր թարս-թարս կաշես ինձի։ (Ձ)
- Ինչ խո, Վան՝ Ինչպես թո, զարմացական հարցում։ ◆ Պառավ կասա․ —Ով գըցեր ա՝ չէկար ա։ Լաճ կասա․ —Ի՞նչ խո, մամիկ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Հայերեն
- ապա ուրեմն, այդ դեպքամ ◆ Եթե համաձայն ես, խո լավ, իսկ եթե ոչ, այն ժամանակ ճար չկա։ (Նար-Դոս)
- ցույց է տալիս որևէ գործողության դյուրին լինելը սովորականությունը ◆ Իսկ Շահյանին խո խորում էր ամեն մի քայլափոխում։ (Նար-Դոս)
- արտահայտում է խոսողի գոհունակությունը որևէ գործողության՝ վիճակի համար անտես առնելով մյուսները, որ իրեն կամ խոսակցին չեն վերաբերում ◆ Գլուխը քար, խո դու լավ ես ինձ ոչ մի բան չի հետաքրքրում այլևս, խո այն գործը լավ վերջացավ։
- գործածվում է պնդումը ենթադրությունը հարցադրումը են հաստկացնելու, շեշտելու համար ◆ Խո ես Մարյանը չեմ, որ վախենամ։ (Րաֆֆի) ◆ Խո դու էլ նրանց հետ չէր։ Դու խո Մարությանի հետ էիր։ (Նար-Դոս) ◆ Խո չեմ կարող դատարկ ձեռքով վեր կենալ գնալ նրանց տուն։
- (լեզվբ․) ավտո-ասիական լեզուների մունդա ճյուղի կհերվարի լեզուներից մեկը Հնդկաստանում
- (երաժշտ․) հայկական ձայնագրության հիմնական ձայնաշարի (դո նոտայով սկսվող միքսոլիդիական լադի) հինգերորդ հնչյունը, լրիվ անունն է` խոսրովային
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։