Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խոդ 

Պապեն, Սիպ, Հավարիկ՝

  1. կոտրված կավե ամանի տակի մասը, որ օճառ պատրաստելու համար ծառայում է իբրև կաղապար
  2. ջարդված ամանի մաս, որ ծառայում է տնային կենդանիներին, թռչուններին կեր կամ ջուր տալու և այլ պետքերի համար ◆ Խոդ ըմ կրակ լցին։ Սասնա ծռեր ◆ Շան լակ լից նա խոդ։ (Ձեռագիր)
  3. գետնի մեջ փորած փոս

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. Համշեն՝ անհամ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։