խոխալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɔˈχɑl]
վանկեր՝ խո•խալ
- Պոլիս, Արաբկիր, Սեբաստիա, Մալաթիա, Ակն՝ մեկի դեմ քեն՝ ոչ պահել ◆ Ատչափ մը խոխալ աղվոր բան մը չէ, գիտցած ըլլաս։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)
- Մանազկերտ, Զմյուռնիա՝ խնայել,՝ ափսոսալ, զլանալ ◆ Կերածին՝ խմածին կը խոխա: (Հրաչյա Աճառյան)
- վշտանալ, նեղանալ
- Մալաթիա՝ նախանձել
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։