խոմ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խոմ
Ստուգաբանություն խմբագրել
- Խոմ, նույնն է՝ ԽՈ 1․ Թբիլիսի՝ Վան՝ Մուշ՝ Ալաշկերտ՝ ՆՆ Ջուղա՝ Չարսանճագ՝ Արդյոք, հո։ ◆ Խոմ իէստեղ մարթ չեկա՞վ (Ձ)։ 2․ Ոչ ապաքեն, չէ՞ որ, ինչպես-թե, չէ-որ, ախր։ ◆ Յիս խոմ էն գլխեն էրած իմ, նուր մեկաց քաբաբ մի անի։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Խոմ գիդիս, վուր պարտ իս։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Ախչիկը խոմ օրինավուր ախչիկ է, դուն խոմ լավ գիդիս։ (Գարեգին Սևունց)
- Համշեն՝ 1․ Վայրի։ Խոմ դոնձ (Ձ)։ 2․ տե՛ս ԽԱՄ։
Գոյական
- տեսԽո ◆ Լավություն արա, ջուրը ձգիր, եթե մարդ չիմանա, ձկները խոմ կիմանան։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։