խոջա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔˈd͡ʒɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խո•ջա
Ստուգաբանություն
խմբագրել- տե՛ս ՂՈՋԱ։
- Թուրք կամ պարսիկ ուսուցիչ։ ◆ Աքու փեշակըտ կըլխետ հարամ ինի․․․ վեր կըրթացող ու խոջա չըս ճնաանչում։ (Խաթաբալա)
- Թբիլիսի, Առտիալ, Պապեն՝ Հարուստ ունևոր (անձ), աղա (հայ մեծատունների տիտղոս հնում)։
- Ղարաբաղ՝ Վաճառական, առևտրական։◆ Գանջու քարվան է գալի, Միչի մինձ խոջեն իմն է։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
- Ներքինի։
Գոյական
- թուրք կամ պարսիկ ուսուցիչ։ ◆ Պասաժի վաճառականները բուխարա փափախ չէին ծածկում, ինչպես բուն շուկայի առևտրականները, որոնց ժողովուրդը վաղեմի սովորությամբ անավնում էր խոջա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Շահ Աբասը Ջուղայում հյուր եղավ խոջա խաչիկի տանը։ ◆ Փաշից ետն եկան խոջան ու ղադին։ Հովհաննես Թումանյան
- (նորբ․) հայ վաճառական, 16-18-րդ դարեր
Հոմանիշներ
խմբագրել- ոՒսուցիչ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։