խոռա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խո•ռա 

խոռա 1

Վան, Բաղեշ՝

1. ծովափի խիճ
2. պատի մեջ լցվող շաղախի հետ եղած մանր քարեր

խոռա 2

1. Նոր Ջուղա՝ գործածվում է միայն կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. խոռա կտրել
   1. կանգ առնել, առաջ չշարժվել ◆ Էշը խոռա է կտրել, ինչքան խփում եմ, ոտքը չի փոխում։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
2. (փխբ․) համառել, կամակորել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։