խոռել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔˈrɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խո•ռել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԽՈՌԵԼ,# Երևան՝ Ալաշկերտ՝ Բալու՝ Անցք՝ խրամ բանալ՝ խորել, ծակել։ ◆ Հրոսակները սկսել էին խոռել գոմի պատը։ (Պերճ Պռոշյան)
- Երևան՝ Ախլքալաք՝ Քանդել, փլցնել։
- Գանձակ՝ Պոլիս՝ ՆՆ Սեբաստիա՝ Խոտուրջուր՝ Վան՝ Ասլանբեկ՝ Որևէ բանից մի մասը կտրել հանել, պակասացնել։ ◆ Սանասարի մեկ մազ չը խոռեց ։ Ահ ◆ Կարկանդակը մի խոռեք, սպասեք թող հյուրերը գան։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Հացի պռունգը խոռած է։ (Պերճ Պռոշյան)
- Սեբաստիա՝ Բալու՝ Մարզվան՝ Գողանալ, յուրացնել (մի մասը)։
- Մոկս՝ Մարզվան՝ Դատարկել, կիսատել։
- Մանազկերտ՝ Պասը փչացնել, ծոմապահությանը վերջ տալ (սկսել մսեղեն՝ յուղեղեն ուտել) ◆ Պասդ հենց խոռեմ, որ սառես։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- Բալու՝ Փոսացնել։
- Ասլանբեկ՝ Որևէ մի բան առաջին անգամ ուտել, նուբար անել։
- Պոլիս՝ Ծախսել։
- Երևան՝ Մեկի սիրտը կոտրել։ Վիշտ՝ ցավ պատճառել։ ◆ Ուզեցել չեմ քո սիրտը խոռեմ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ո՞վ է գժվել յուր աղջկա սիրտը խոռի։ (Պերճ Պռոշյան)
Գոյական
- որսշ տեղ քանդել։ ◆ Հրոսակները…սկսում էին խոռել գոմի պատը, որ միակ հարմար տեղն էր ներսի բակը մտնելու համար։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ ՀԱցը խոռել ես։ Յուր քովն ավանդ գտնված ստակեն… մաս մը խոռած էր։ (Արփիար Արփիարյան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- խրամատել, խորել։
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։