խոսափող
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔsɑˈpʰɔʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խո•սա•փող
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- հեռախոսափողի այն մասը, որ պահվում Է բերանի դիմաց խոսելու համար ◆ Նա զանգահարեց ՄՏ կայան…, խոսափողը տեղը դրեց և կնոջը խնդրեց ընթրիք տալ։ Սերո Խանզադյան
- կոնաձև խողովակ՝ ձայնային ալիքները որոշակի ուղղությամբ կենտրոնացնելու և ձայնն ուժգնացնելու համար ◆ Հրամանատարը խոսափողով հրաման տվեց։ (Մամուլ)
- (փխբ․) մեկի կարծիքները` մտքերը կրկնող` տարածող, ձայնող ◆ Պոեմի հերոսները միայն գաղափարական խոսափողներ են։ (Մամուլ)
- (փխբ․)(բնստ․) խոսքը` միտքը` զգացմունքները հաղորդելու` հասցնելու միջոց ◆ (Մայրենի լեզու) Դու…մեր խոսափող գալիքին ուղղված։ Պարույր Սևակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- ձայնափող։
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։