Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խոս•մ(ը)•ռուկ 

Սեբաստիա, Էվերիկ, Մարզվան՝

  1. խոսք լսող, լսող, հլու, հնու, հնազանդ
  2. Կեսարիա՝ Համակերպվող, հարմարվող։

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։