Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խօսուն

վանկեր՝ խո•սուն

Ստուգաբանություն

ասող-խոսող, խոսել սիրող
խոսելու ունակություն ունեցող, խոսող
խոսք ու բառեր պարունակող
նվագուն, լավ հնչող ◆ թաղի խոսուն լարեր (փխբ․)
արտահայտչությամբ օժտված, արտահայտիչ, կենդանի ◆ խոսուն ժպիտ (փխբ․)
բորբոքուն, եռուն ◆ Վերջ դիր խոսուն իմ կրքին։ (Հ.Հովհաննիսյան) (փխբ․)
որևէ բանի արտահայտությունը հանդիսացող, պերճախոս, ցայտուն ◆ խոսուն հակադրություն (փխբ․)
խոխոջացող, կարկաչող (փխբ․)
փաստացի, իրական

Բաղադրյալ բառեր
խոսունություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ говорливый (ru) ‎(govorlivyj), говорящий (ru) ‎(govorjaščij), красноречивый (ru) ‎(krasnorečivyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։