Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խօսուածք

վանկեր՝ խոս•վածք

Ստուգաբանություն

որևէ բարբառի մի առանձին ենթատեսակը, ենթաբարբառ ◆ Արարատյան բարբառը մի քանի խոսվածքներ ունի։
խոսելու եղանակը, ձևը ◆ Իր վրա ամեն բան հատուկ դրոշմ ուներ` շարժվածքը, նայվածքը, խոսվածքը: (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Խոսվածքը կոշտ է, բայց արհեստի մեջ վարպետ է։ «Երևանյան օրեր» ◆ Բարեկամս ըսավ աղջիկը ծանր խոսվածքով: Լևոն Շանթ
խոսք, զրույց ◆ Միշտ օգտակար է փորձված մարդկանց հետ լինելը և իմաստուն խոսվածքը լսելը։ (Ղազարոս Աղայան)
խոսած նյութը, խոսածը
խոսելը

Բաղադրյալ բառեր
խոսվածքախումբ խոսվածքային

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ idiom գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ говор (ru) ‎(govor) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։