խոստովանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔstɔvɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ •խո•ստո•վանք•
Ստուգաբանություն խմբագրել
ԽՈՍՏՈՎԱՆՔ, Արարատյան՝ Ղարաբաղ՝ Պոլիս՝ Խոստովանություն, քահանայի մոտ մեղքերը խոստովանելը։
Գոյական
- քահանայի առջև հայտնած մեղանչանք։
Հոմանիշներ խմբագրել
- տես Խոստովանություն։
Արտահայտություններ խմբագրել
- Խոստովանք, անել, ◆ Մեղքերը քահանայի մոտ խոստովանել։ ◆ Ժամը որ արձակվեց՝ տերտերը սկսեց խոստովանք անել։ (Պերճ Պռոշյան)
- Խոստովանք լինի,
- Խոստովանք մնա,
- Խոստովանք պահել, ◆ Պետք է խոստովանել, ճիշտն ասած, ճիշտը ու իմանանք։ -Եթե խոստովանք պահենք,- միջամտեց քահանան,- եթե Պողոսի ահը չլիներ, մենք նույնպես հայր սուրբի հետ միասին այսօր այստեղ չէինք լինի։ (Պերճ Պռոշյան)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։