Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խոս•քա•շեն

Ստուգաբանություն

ԽՈՍՔԱՇԵՆ, Արարատյան՝ Ղարաբաղ՝ Մուշ՝ Լավ և ընտիր խոսող, խոսքը շենացնող, ճարտարախոս։ ◆ Նա շատ խոսքաշեն մարդ ա։ Սահակ Ամատունի

համով-հոտով խոսացող, պատմող զրուցող◆ տարիներ շարունակ ցէի տեսել համալսարանական ընկերոջս, որ խոսքաշեն ու պատրաստաբան մի մարդ էր։ (Մամուլ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։