խոտել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɔˈtɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոտել

վանկեր՝ խո•տել 

Ստուգաբանություն

Հազիվ թե կապ ունենա հնդեվրոպական *(s)k(h)ed- «ճեղքել, ցրել» արմատի հետ՝ ֆիզիկական իմաստի անցումով հոգեկանի. հմմտ. այդ արմատից ռուսերեն скудный «աղքատիկ, նվազ»։

1. 1․ Բորչալու՝ Խոտը փռել՝ շաղ տալ։ 2․ Խոտ բուսնել։ ◆ Քաղքիս ճամփեն խոտել ա, եզներքը նստոտել ա ()։ ◆ ՆԲ Տրեխի մեջ խոտ դնել՝ փափուկ և տաք լինելու համար։ (Հրաչյա Աճառյան)
2. Սեբաստիա՝ Կարևորություն տալ, մեծ բան համարել։

• Խոտեցին, խոտեցին, խոտնոցը ձգեցին, Սեբաստիա՝ (առած) Ասվում է մարդու տալու աղջկա մասին, որի ձեռքը խնդրողներին ծնողները մերժելով, վերջը տալիս են մի անպետք մարդու։

1. Հաճն՝ Սուր ցավեր՝ ծակոցներ զգալ։

Գոյական

1. խորշել, զզվել, անարժան համարել, բանի տեղ չդնել

Հոմանիշներ

1. արհամարհել, քամահրել, անարգել, տժգնել
2. մերժել, Խոտանել։

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
խոտան խոտանել խոտիչ խոտանալ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Брезгать (ru) ‎(Brezgatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։