Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խորաթայ

վանկեր՝ խո•րա•թա

Ստուգաբանություն

1․ Պոլիս՝ Կարին՝ Ակն՝ Արաբկիր՝ Սեբաստիա՝ և այլն, Խոսք, զրույց, խոսակցություն։ 2․ Արաբկիր՝ Սվեդիա՝ Կատակ։

Խորաթա անել՝ էնել, Զրուցել, խոսակցել։ ◆ Էկան հարսների քովը՞, երկար խորաթա էրին (ՀԺՀք․)։

Խոսք-խորաթա, խոսք ու խորաթա, 1․ Խոսակցություն, խոսք, զրույց։ 2․ Ակնարկություն, անհարկի դիտողություն։ ◆ Նշանդրեք ալ կերթային, փեսատես ալ, հարսնատես ալ … ու հեչ խոսք ու խորաթա ալ չէր հըլլի ()։ ◆ Հերիք է ինչքան դրանց խոսք ու խորաթին դիմացա (ՄՄ)։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։