խորաթել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɔɾɑˈtʰɛl]
վանկեր՝ խո•րա•թել
- Պոլիս, Կարին, Մուշ, Ակն, Արաբկիր, Ամասիա, Սեբաստիա՝ խոսել, զրուցել ◆ Ամեն առավոտու արև կը ցաթե, էկո հետս անուշ խորաթե: (Կարապետ Գաբիկյան) ◆ Արի իստեղ նստի քիչըմ խորաթենք, սըրտերըս բացվե։ (Ձեռագիր)
- Ակն՝ պատմել ◆ Հեքիաթ մը խորաթե: (Հրաչյա Աճառյան)
- Ակն՝ տեսակցել
- Պոլիս, Համշեն՝ բամբասել, չորախոսել
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։