Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խարզգայ

վանկեր՝ խո•ր(ը)զ•գա

Ստուգաբանություն

խոր, խորապես զգացող, որևէ բան խորապես ապրող ◆ Աբովյանը խորզգա սրտով ողբաց Հայաստանի վերքը։
խոր զգացումներով, խոր ապրումներով տոգորված ◆ խորզգա կյանքում սիրեց յոթ աղջկա Հովհաննես Շիրազ ◆ (Նա) նյութին տալիս էր վսեմ կերպարանք ու ձև խորզգա: Եղիշե Չարենց

|}

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։