խորիճ-մորիճ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [χɔɾit͡ʃ mɔˈɾit͡ʃ]

վանկեր՝ խո•րիճ-մո•րիճ 

1. Թբիլիսի՝ գործ է ածվում խորիճ-մորիճ գալ կապակցության մեջ
   1. ոլորվելը, գալարվելը ◆ Օցը խորիճ-մորիճ գալով վրա է ննգում էս տղին ու էնդէվետ սըպանում։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
      1. (փխբ․) սիրտը մորմոքվել, մղկտալ ◆ Լալով, խորիճ-մորիճ գալով միշտ ասիլ իմ ու ասում իմ, ա՜խ, ափսուս վուր կինքդ կարճ էր։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։