խորհել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔɾˈhɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խոր•հել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- մտածել, մտքում դատել՝ կշռադատել, որոճալ։ ◆ Աբու-Լալան խորհում էր մռայլ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Նահապետական պարզությամբ խորհում էին իրանց երկրի չարն ու բարին։ (Րաֆֆի)
- (հնց․) կարծել, համարել, ընդունել։
- տահոգվել։
- մտածել, միտք անել մի բանի մասին։ ◆ Իր խոստովանությամբ տասն և հինգ տարի խորհել է Քաոսի նյութը։ (Արսեն Տերտերյան)
- (հզվդ․) խորհրդակցել, միասին մտածել, խելք-խելքի տալ։ ◆ Նա սպասում էր Մխիթար Սպարապետին…մի քանի կարևոր հարցերի մասին խորհելու համար։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ խմբագրել
- խորհել, խորհրդածել, խոկալ, մտորել, դատել, մտմտալ, մտախորհել, մտահայել, որոճալ (բնստ․), (գվռ․)՝ մտքել, մեզել, միտք անել, միտք բերել, միտք դնել, միտք շարժել, մտքից անց կացնել, մտքով անց կացնել, մտքից անցնել, մտքում ասել, մտքում ունենալ, մտքերին անձնատուր լինել, մտքի մեջ ընկնել, մտքի կծիկը կծկել, մտքի ծովը ընկնել, մտքի ծովը դուրս գալ, մտքի տունն ընկնել, մտքի հորն ընկնել, մտքի հետ ընկնել, մտքի հետևից ընկնել, մտքին զոռ տալ, ուղեղին զոռ տալ, ճակատը ճմռել, բեղի ծայրը կրծել, միտքը գործի դնել, մտքի գործիքը բաց անել (բացել), միտքը գործի գցել, մտքերի գիրկն ընկնել, մտքերի ծովն ընկնել, մտքերի մեջ խորասուզվել, գլուխը գործի գցել, խելքը գործի դնել, խելքով ապրել, տերտերի (տանուտերի) հացը կտրել
- կշռադատել, ծանր ու թեթև անել, վեր ու դիր անել, կշեռքի վրա դնել, թեթև վերցնել ծանր դնել, հազար ճամփով գնալ
- կարծել, ենթադրել, պատկերացնել, երևակայել, համարել, ասել, կարծիք ունենալ
- անդրադառնալ, նկատի ունենալ, աչքի առաջ ունենալ
- հոգալ, հոգ տանել
- անհանգստանալ, մտահոգվել, մտատանջվել, (ժղ․)՝ դարդ անել, դարդի տեր դառնալ, ցավի տեր դառնալ, հաստը բարակ մանել (մտովի անհանգստանալ)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։