Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խոր•շել

Ստուգաբանություն

զզվել, գարշել, նողկալ ◆ Խորշեցի ես ինքս իմ հուսահատ երգից։ Եղիշե Չարենց
մի բանից իրեն հեռու պահել, խուսափել ◆ Փախչում, խորշում էր նա ամեն մեկից։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Այդ անանուն մարդը խորշում էկրակների ծովից և հայացքը դարձնում է դեպի լեռան գագաթը։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

|}

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։