Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խո•րոտ•կու•թեն 

  1. Մոկս՝ գեղեցկություն, սիրունություն ◆ Ախպերներ, որ պստիկ ախպեր կտիսնան, հիյրան կմնան իտոր տեսքին ու խորտկութնին: (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Օր աղջկան տեսավ, բերան մնաց բաց, չէր կրնա խոսա ըտրա խորտկութենից:

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. խորտկութնեն զարկվել - մեկի գեղեցկությամբ տարվել՝ գերվել ◆ Սարասքար չքնե, տու մի ասե զարկվեր ի խաթունի խորտկութնին: (Գարեգին Սրվանձտյան)

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։