Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•ցե•լի 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. զենքով կամ ծակող գործիքով խոց՝ վերք հասցնել, ծակել, վիրավորել ◆ Նիզակով խոցեց կուրծքը։

առհասարակ՝ վիրավորել ◆ Գնդակը խոցել է սիրտը։

  1. (փխբ․) խփել, հարվածել, դիպցնել ◆  Թիրախը խոցել։
  2. (փխբ․) թշնամուն վնասել, հակառակորդին պարտության մատնել ◆ Շատերը հարձակումներ գործեցին զեկուցողի վրա, բայց խոցել չկարողացան։
  3. (փխբ․) ծանր ցավ՝ վիշտ պատճառել, հոգեկան տառապանք պատճառել ◆ Եվ սերդ սիրտս կարեվեր խոցեց։ (Ավետիք Իսահակյան)
  4. (փխբ․) կծու խոսքով՝ արհամարհական վերաբերմունքով ևն վիրավորանք հասցնել ◆ Հեգնությունը խոցեց Մարզպետունու սիրտը (Մուրացան)
  5. (փխբ․) սուր՝ խորաթափանց ու շեշտակի հայացքով նայել ◆ Աչքերով խոցել։
  6. (փխբ․) հակառակորդի դարպասը գրավել՝ գնդակ նետել ևն ◆ Հյուրերը ոչ մի անգամ չկարողացան խոցել դաշտի տերերի դարպասը։

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ախտավոր, հաշմանդամ, խեղանդամ, ախտացյալ
  2. հաշմ, խեղ, խեղական, ախտունակ, ախտանկյալ, արատական, մարնազեղծ (հնց․)
  3. պակասավոր, թերի, անկատար
  4. բծական, բծավոր (հնց․)
  5. բծավորական, հոգնաբիծ (հզվդ․)
  6. արատավոր
  7. թերի, թերակատար, կիսակատար, կիսկատար

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։