Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խու•զար•կու 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. խուզարկություն կատարող մարդ
  2. լրտես

Ածական

  1. խուզարկություն կատարող (մարդ) ◆ Խուզարկուները… չէին գտել վանքի մեջ գործածվող պղնձեղենը։ (Մուրացան) ◆ Խուզարկու ոստիկանը քանդում ու նայում էր մինչև իսկ անկողինները։
  2. լրտես ◆ Բարեկամտ ինչ է՝ լավիդ նախանձուղ, քայլի խուզարկու: (Ավետիք Իսահակյան)
  3. հետապնդող, հետամուտ եղող, հետամտող, հետախուզող ◆ Թագուհին տարավ նրա խուզարկու հայացքի ծանրությունը։ Սերո Խանզադյան ◆ Խուզարկու ակնարկով մը չորս կողմը կը նայեր։ «Երևանյան օրեր»
  4. քննող, զննող, խորաթափանց ու սևեռուն (աչքերի, հայացքի մասին) ◆ Նա մոլի ձաղկող է, ուղղափառ է, խուզարկու է հոգու և սրտի
ԵՉ
  1. հետազոտող, քննության ենթարկող, կշռադատող (մտքի, խելքի մասին) ◆ Ես՝ ողորմելի որոնիչ և անհետևանք խուզարկու: Սիամանթո
  2. որոշ դիտավորությամբ մարդու գաղտնիքները իմանալու հետամուտ ◆ Գյուտերու խուզարկու: Սիամանթո
  3. վերլուծող, ընդհանրացնող ◆ Արթուն հուշարարները խուզարկու շների հետ վաղուց արդեն ներս էին մտել մացառների մեջ։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. խուզարկիչ, խուզարկ (հնց․)
  2. տե՛ս լրտեղ
  3. տե՛ս սևեռուն, խորաթափանց

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. խուզարկու շուն -
    1. հոտառությամբ հանցագործի հետքերը, հանցանշանները և այլն հայտնաբերելու վարժեցրած շուն
    2. որսը գտնող, հայտնաբերող որսորդական շուն
    3. լրահոս (անարգ․)

Աղբյուրներ խմբագրել