Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խութ•նի 

Նոր Նախիջևան, Մուշ՝

  1. մետաքսից գործվածք, թանկարժեք կտորեղեն ◆ Թագվորի մեր, տյուրս արի, թոփ մը խութնի ինք բերի։ Ահ ◆ Ռեմ, հան տուր տաս օսկի, մեկ թոփ խութնի։ Բնս
  2. կանանց վերնազգեստ ◆ Կնիգ կերթա, էմլան կըհաքի ուր շորեր, խութնին ու դալեն։ ՍԲ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։