խուլիգան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χuliˈɡɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խու•լի•գան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խուլիգանություն անող ◆ Հասմիկի ժպիտը փշրվեց, ինչպես լապտերը խուլիգանի ձեռքով արձակված քարից ՆԶ։ ◆ Հարբած խուլիգանները ծեծում էին նրան (Հրաչյա Քոչար)
- անկարգ, անվայել վարքագիծ ունեցող մարդ
Հոմանիշներ խմբագրել
- խուժան, փողոցային
- ստահակ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։