Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [χul hɑmɾutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (սոցաշխ․) լսողության բացակայություն կամ խորը խանգարում, որի հետևանքով՝ նաև խոսքի բացակայություն։ Համրությունը պայմանավորված է ոչ թե խոսքային (կենտրոնական կամ ծայրամասային), այլ լսողական ապարատի գործառույթի խանգարմամբ։


Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։