խումա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խու•մա
- Ակն՝ ամուսնու երկրորդ կնոջ կողմից մեռած առաջին կնոջ անվանումը։ ◆ Խումայիս աղջիկն է։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Պոլիս, Խարբերդ՝ ապօրինի կին, որ պահում են օրինավոր կնոջ կենդանության ժամանակ։ ◆ Շուշանը ինծի հետ կնիկ ըլլի՜, իմ խումաս ըլլի՜: (Թլկատինցի)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։