խուշկի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խուշ•կի
- Կարին, Մուշ, Խարբերդ, Սեբաստիա, Սասուն, Խոտուրջուր՝ Չորացած և մանրացած թրիք՝ փթիր, որ շաղ են տալիս գոմի հատակին՝ կենդանիների տակը չոր մնալու համար ◆ Խուշկին ցաներ կը եզներուն տակը, օր իստակ ու թամուզ պառկին (Ձ) ◆ Մանտր ցանը ջոկ տեղ են անում, աղբ ու կուշկին էլ ջոկ(Էաժ)
- Բալու՝ Հարդի, խոտի և այլ չոր նյութերի խառնուրդ, որ փռում են ախոռի հատակին
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։