Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [χpʃtɑt͡sʰˈnɛl]

վանկեր՝ խ(ը)•պ(ը)շ•տաց•նել 

  1. Արարատյան, Ղազախ, Կարին, Համշեն՝ ագահորեն ուտել ◆ Գդալը թքին ու բերանին քսելով յուր առջև դրած շինեն էր խպշտացնում: (Ձեռագիր) ◆ Ձեր վախտին ես օխտը հացը մի աման կերակրով էի խփշտում: (Պերճ Պռոշյան)
  2. քթից վազող խլինքը վեր քաշող

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։