խջուջիգբւտին
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χd͡ʒud͡ʒiɡbvˈtin]
վանկեր՝ խ(ը)•ջու•ջի•գ(ը)•բու•տին
- Համշեն՝ գանգուրը լինել, գանգրությունը ◆ Անու մազին խջուջիգուտինը խաս ա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։