Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)•ռինձ 

  1. Վան՝ արևից խանձված՝ չորացած բույս
  2. չորացած ցախ և այլ վառելիք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։