Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)ռ•նու 

  1. Վան՝ իբր ճարտար, ճարտարախոս, խոսքի տակ չմնացող
  2. Մուշ, Բաղեշ՝ տգետ, անգետ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։