խսիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χsiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խսիր
վանկեր՝ խ(ը)·սիր
Ստուգաբանություն
խմբագրել- Կարին՝ Վան՝ Մուշ՝ Սասուն՝ Խսիլ, Ալաշկերտ՝ Մոկս՝ Սասուն՝ Խսիլ, Ղարաբաղ՝ Խոտից` ճիլից. եղեգնից կամ արմավի տերևներից հյուսվածք` հողի հատակին փռելու համար, փսիաթ։
- Սիպ՝ Խոտից ներքնակ։
- Նոր Նախիջևան՝ Տասը փութ տարողություն (Խսիրի վրա փռված ընդեղենի տարողությունը, որը հավասար է տասը փթի)։ Հինգ ղսիր ցորեն ծախեցի (Ստեփանոս Մալխասյանց):
Փոխառություն՝ արաբերեն hasīr:
Գոյական
- եղեգից՝ ծղոտից, ինչպես և բույսերի կեղևից կամ դալար ոստերից հյուսած կարպետ, փսիաթ ◆ Նրանք ունեին եղեգնյա խսիր, որ փռում էին օջախի առաջ։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ
խմբագրել- (նորբ․) ճիլոպ, փսիաթ, կարպետ
Արտահայտություններ
խմբագրել- Հողե հատակի վրա փռված եղեգնյա խսիր (Պերճ Պռոշյան)
- Խսիր լինել, Սեբաստիա՝ Տնով-տեղով հիվանդ պառկել։ Կարկտից ցանքերը գետին պառկել` խսիր դառնալ։
- Խսիրի պես փռել, Սեբաստիա՝ Զանգվածորեն սպանել` ջարդել։
- Խալին վերուցեք, խսիրը փռեցեք, Սեբաստիա՝ Կատակով ասվում է մոտիկ` մտերիմ հյուրերի համար։
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
 |
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Խսիր: |
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։