Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խստաբարոյ

վանկեր՝ խ(ը)ս•տա•բա•րո 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. խիստ բնավորություն ունեցող, խիստ, խստապահանջ ◆ Խստաբարո պետ։ ◆ Ահա այդ սպասավորին էր պատվիրում խստաբարո կալվածատերը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Խստաբարո սեպուհների հետ…այդ երիտասարդները փոքր ազատ էին զգում իրենց։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  2. զուսպ, արարքների ու պահանջմունքների մեջ չափավոր՝ հավասարակշիռ՝ զգաստ ◆ Խստաբարո կին։
  3. խիստ չափանիշներ՝ բարձր պահանջներ ներկայացնող, գնահատելու մեջ ոչ շռայլ, պահանջկոտ ◆ Խստաբարո ընթերցող՝ դասախոս։ ◆ Գիրք սպառողը դարձել է նաև խստաբարո և նրբաճաշակ։ (Մամուլ)
  4. բարոյական տեսակետից պարկեշտ՝ զգաստ, զգաստությամբ համակված, զգաստություն արտահայտող ◆ Խստաբարո նամակ՝ խոսքեր։ ◆ Նամակների դեզում կային խստաբարո գրություններ։ Եղիշե Չարենց
  5. (փխբ․) խիստ, դաժան։ ◆ Խստաբարո կեղեքիչ՝ պարտատեր։ ◆ Խստաբարո պահանջում էր իր չար կամքին գոհացում։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Խստաբարո պարտատեր։
  6. (փխբ․) որևէ հատկության՝ երևույթի՝ գործունեություն ծայրահեղ աստիճանը ներկայացնող (ցրտաշունչ, կիզիչ, մոլեգին, կատաղի ևն) ◆ Խստաբարո ձմեռ՝ ամառ՝ Արաքս։ ◆ Խստաբարո ամառ։ ◆ Դեռ ուժի մեջ է խստաբարո փետրվարը։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. խիստ, խստապահանջ, պահանջկոտ, խստահամբույր (հզվդ․)
  2. զուսպ, չափավոր, խստակյաց, խստակենցաղ, խստապարկեշտ, զգաստ, հավասարակշիռ, ծանրակշիռ, խոշորավար, թթվակենցաղ
  3. տե՛ս պարկեշտ
  4. տե՛ս դաժանաբարո, դաժան

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել