Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խս•տա•կ(ը)•րոն

Ստուգաբանություն խմբագրել

կրոնի նկատմամբ նախանձախնդիր, մոլեռանդ ◆ [Արմենիա] խստակրոն եղած էր իր հավատքի ժամերուն։ (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Կծզել են երկայն մազ ու միրուքը Այն խստակրոն ծեր վանականի։ Հովհաննես Թումանյան
ճգնակյաց, խստակյաց կյանք վարող (կրոնավորների մասին) ◆ Դանիել եպիսկոպոսը հայտնի էր իր խստակրոն կենցաղով։ Ստեփան Զորյան

Բաղադրյալ բառեր
խստակրոնություն

Թարգմանություն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ••••

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։