Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)տ•վ(ը)•տուն 

  1. Վան՝ գեղեցիկ, սիրուն, սիրունիկ
  2. հաճելի շարժումներով ու ձևերով և անուշ խոսվածքով իրեն սիրելի դարձնող, զվարթ, թռվռուն ◆ Խտվտուն աղջիկ։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Ծառի տըկներ ճլպլտուն, իմ յար չանց քյոն խտվտուն։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։