Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)տ•վ(ը)•տուն 

  1. Վան՝ գեղեցիկ, սիրուն, սիրունիկ
  2. հաճելի շարժումներով ու ձևերով և անուշ խոսվածքով իրեն սիրելի դարձնող, զվարթ, թռվռուն ◆ Խտվտուն աղջիկ։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Ծառի տըկներ ճլպլտուն, իմ յար չանց քյոն խտվտուն։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։