Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•տ(ը)•տել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ղարաբաղ՝ Թբիլիսի՝ Մեղրի՝ Շիրակ՝ Խարբերդ՝ Գիրկն առնել, գրկել։

խտտել1 խմբագրել

Բայ

  1. (ժղ․) գիրկն առնելով գետնից կտրել՝ բարձրացնել, գրկել ◆ Քոթուկը…խտտեց բերավ թե վրես գցի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա վազեց խտտեց երեխային և հետ էր վազում։ (Նար-Դոս) ◆ (Հայ երիտասարդները) ռոմանը խտտած դառնում է օտարազգի ընթերցարանից։ (Րաֆֆի)
  2. թևի տակ դնել, կռնատակը տալ

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս գրկել

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. Շողերը երեխանի խտտել ու նստել էր։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. օխտը պաղարճ խտտեմ, գնամ գեղը պտտեմ։ Ահ
  3. Քնա խոխան խտտե պեր, թողե միլ են ցեխը մը խաղ անե։ (Ձեռագիր)

Թարգմանություններ խմբագրել

խտտել2 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. տե՛ս խուտուտ տալ, խտղտել

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս խտղտացնել, խտղտել (1)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել