խրթնաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɾtʰnɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խրթնաբանութիւն
վանկեր՝ խ(ը)րթ•նա•բա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- խրթին լեզվով՝ ոճով գրել՝ խոսել ◆ Պետք է զգուշանալ խրթնաբանությունից.շինծու արտահայտություններից։ (Դասագիրք)
- ոչ մատչելի, խրթին լեզվով՝ ոճով գրված՝ ասված
- (ոճբ․) ոճի հատկանիշ, որ բնորոշվում է խոսքի շարահյուսական կառուցվածքի խճողմամբ, որի պատճառով դժվարանում է մտքի ըմբռնումը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։