խրճիթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɾt͡ʃitʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ր•ճիթ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- հողածածկ կտուրով գյուղական հասարակ փոքրիկ տուն, հյուղ ◆ Անձրևախառն քամին ծեծել է նրա հողաշեն խրճիթը: (Ակսել Բակունց)
- նույնն է՝ խրճիթ-ընթերցարան ◆ Խրճիթում լրագրեր քիչ են լինում, որովհետև գյուղում գրաճանաչ քիչ կա։ (Ակսել Բակունց)
- խղճուկ տուն ◆ Եղավ նա աղքատների խրճիթում: (Ավետիք Իսահակյան)
- (ճրտրպ․) (շին․) տուն առանց ծխանցքի /Ռուսաստան/
Հոմանիշներ խմբագրել
- հյուղ, հյուղակ, տնակ
- տե՛ս քողտիկ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։