Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)•րու 

  1. Վան՝ չքնաղ, գեղեցկուհի, րեղեն ◆  Հա'յ, վա~խ, խազա'ր վախ, մեր խրու խարսի պես զարտրված իկյիկ թոռմավ, մնձրվավ։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։