խցկել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χt͡sʰkɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ց•կել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- դժվարությամբ ներս տանել, մտցնել ◆ Կարագ էր քսում հացին ու փորձում էր զոռով խցկել քմահաճ աղջկա բերանը։ (Նաիրի Զարյան)
- որևէ բան մտցնելով անցքը փակել, խցել ◆ Կանաչ աղբյուրը, որի ակը խցկել են… նորից կհորդա։ (Ակսել Բակունց)
- մուծել, ներմուծել (արևմտհ․) (փխբ․) ◆ Իր հոդվածի պատահած տեղում խցկում է հետևյալ տողերը։ (Րաֆֆի)
- տեղավորել ◆ Չորս հոգու խցկել են այս փոքրիկ սենյակը։ (փխբ․) ◆ Հսկա բազմությունը խցկել են մի փոքրիկ սենյակում։
- գործի, աշխատանքի և այլնի նշանակել, ընդունել (կամ նշանակել տալ, ընդունել տալ) (արհմրհ․) (փխբ․) ◆ Մեջլիսի վարչական մարմինների մեջ էին խցկում նավթային ընկերության վարձու գործակալներին։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Աղջկան զոռով խցկեց համալսարան։
- (գյուղտնտ․) (անտառ․) տրորելով նստեցնել, պնդացնել հողը
Հոմանիշներ
խմբագրել- մտցնել, ճխտել, մխրճել, խոթել, մխել, վարսել, ցցել, վռել, կոխել, շշել (գվռ․)
- խցել, փակել, գոցել, խցանել, ծակը փակել, ծակը գոցել
- տե՛ս տեղավորել
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։