Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծա•թել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Պոլիս՝ Ակն՝ Արաբկիր՝ Ամասիա՝ Խարբերդ՝ Մարաշ՝ Տարենտե՝ Ծագել, արևի լույսը ցողալ, ճառագայթել։

տե՛ս ցաթել ◆ Տախտակների ճեղքերից աղոտ լույս էր ծաթում գոլ օդի մեջ։ Սերո Խանզադյան ◆ Լուսինը լիալիր ծաթած էր հանդարտիկ ծովուն վրա։ (Արփիար Արփիարյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։