Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡sɑt͡skɑkɑn mɑkˈbɑj]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) գրաբարի քերականություններում՝ մակբայի տեսակ, որի տակ դրվում են «գաղտնի» ընդհանուր իմաստով միավորվող ծածուկ, գաղտ, գաղտագողի և այլ հոմանիշ բառեր

Հոմանիշներ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։