Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծակծկուել

վանկեր՝ ծակ•ծ(ը)կ•վել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. ծակծկել բայի կրավորականը ու չեզոքը ◆ Ժողովուրդը վայրենի կատաղությամբ հարձակվում է նրա վերա և սրերով ծածկում է։ (Րաֆֆի) ◆ Աջնանավերջի սառը քամին ծակծկում էր նրա մարմինը։ Սերո Խանզադյան ◆ Վերևից ներքև մարմինը քորոցով ծակծկեց: Հովհաննես Թումանյան ◆ Շիկացած ասեղների նման այս միտքը ծակծկում է նրա ուղեղը։ Սերո Խանզադյան
  2. (ժղ․) վերքերով՝ խոցերով մարմինը պատվել

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել