Հայերեն

ծաղրածու

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծաղ•րա•ծու

Ստուգաբանություն

(պատմ․) պալատական ծառա, որի պաշտոն է զվարճալի արարքներով՝ սրամտություներով՝ կատակներով զվարճացնել իր տիրոջն ու նրա հյուրերին
կրկեսային դերասան-կատակերգակ
(հնց․) հտպիտախաղերի գլխավոր հերոս-կատակերգակը
(հնց․) շրջիկ ժողովրդական կատակաբան
միջնադարյան պալատական և ժողովրդական թատերական հանդիսանքների պարտադիր մասնակիցը
(թատր․) հին հռոմեական թատրոնի երգային մենախոսունը սրինգային նվագի ուղեկցությամբ
իր վարքագծով՝ արարքներով անլուրջ և ուրիշների ծաղրի առարկան հանդիսացող
ծաղրական, ծաղր պարունակող
ծաղր՝ ծիծաղ առաջացնող, ծիծաղելի

(պատմ․) հտպիտ, խեղկատակ, միմոս, (հնց․)՝ ծաղրարար, ծիծաղածու, կատակարար, այպնակատակ, (գվռ․) ծաղրապան, առակ-չառակ
դերասան-կատակերգակ

Բաղադրյալ բառեր
ծաղրածուական ծաղրածուություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ clown գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ шут (ru) ‎(šut), клоун (ru) ‎(kloun), паяц (ru) ‎(pajac), шутник (ru) ‎(šutnik), балагур (ru) ‎(balagur), посмешище (ru) ‎(posmešišče), насмешливый (ru) ‎(nasmešlivyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։