ծամոն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑˈmɔn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծա•մոն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- բույսերից և այլ նյութերից ստացվող մածական խեժ, որ օգտագործում են ծամելու համար, մաստակ
- (փխբ․) մեկից չպոկվող՝ ձեռք չքաշող մարդ, ձյութ
Հոմանիշներ խմբագրել
- մաստակ, (հնց․) ծասքելի, ծամոց, ծամտակ, ծամտաք, (գվռ․) կև, կին, լոշտակ
Արտահայտություններ խմբագրել
- ծամոն դառնալ - մեկին կպչել ու պոկ չգալ, մեկից ձեռք չքաշել
- ծամոն շինել մեկին - մեկին խոսակցությունների՝ ասեկոսեների առարկա դարձնել
- ծամոնը ցեխն ընկնել - հաջողությունը խափանվել, ձախորդության մեջ ընկնել
- ծամոնի պես կպչել մեկին - մեկից ձեռք չքաշել, ձյութի պես կպչել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծամոն(ը) | ծամոններ(ը) |
| Սեռ. | ծամոնի | ծամոնների |
| Տր. | ծամոնի(ն) | ծամոնների(ն) |
| Հայց. | ծամոն(ը) | ծամոններ(ը) |
| Բաց. | ծամոնից | ծամոններից |
| Գործ. | ծամոնով | ծամոններով |
| Ներգ. | ծամոնում | ծամոններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։